ปลูกกระชายไร้สารพิษไว้บริโภคเพื่อบำบัดโรคมีสุขภาพดีและอายุยืน

ปลูกกระชายไร้สารพิษไว้บริโภคเพื่อบำบัดโรคมีสุขภาพดี-อายุยืน

จัดทำโดย อ.หมอสุชาติ ภูวรัตน์

นธ.เอก, บาลีประโยค 1-2

(อดีตพระธรรมทูตต่างประเทศ)

B.S. Engineering Design Tech.

 B.A. ศาสนศาสตร์บัณฑิต

B.S. Computer Information Systems

B.TM. แพทย์แผนไทยบัณฑิต

สาขาวิทยาศาสตร์สุขภาพ

บ.ภ., พท.ว., พท.ผ., พท.น.

ครูแพทย์แผนไทย 4 ด้าน

ศูนย์การแพทย์แผนไทยภูเก็ต

ทำเพื่อการศึกษาและประโยชน์แก่ผู้ชม

สมุนไพรในจังหวัดภูเก็ต    เรียบเรียงโดย  อ. หมอสุชาติ ภูวรัตน์

กระชาย ชื่ออังกฤษ (วงศ์)  ZINGIBERACEAE   ปลูกขึ้นทั่วไปในสวน หรือบริเวณบ้าน

   

กระชาย เป็นไม้ล้มลุก สูง 1-2 ศอก มีลำต้นใต้ดิน (เหง้า) มีรากเก็บอาหารแยกเป็นกระเปาะจากเหง้าเรียกว่า นมกระชาย เนื้อในสีเหลือง มีกลิ่นหอมเฉพาะ ใบใหญ่ยาวปลายแหลม ดอกเป็นช่อสีขาวชมพูม่วงอมแดง  ขยายพันธุ์โดยแยกหน่อ กระชายมี 3 ชนิด คือ กระชายดำ กระชายแดง กระชายเหลือง โดยทั่วไปนิยมปลูกกระชายเหลือง

สรรพคุณ                                                   

      เหง้า  รสเผ็ดร้อนขม แก้ปากเปื่อย ปากแตกเป็นแผล ขับระดูขาว  แก้ปวดมวนท้อง

              แก้ท้องอืดท้องเฟ้อ แก้ใจสั่น แก้ปวดมวนในท้อง แก้บิดมูกเลือด รักษาลำไส้ใหญ่

              อักเสบ บำรุงกำลัง 

      ราก (นมกระชาย)  รสเผ็ดร้อนขม แก้กามตายด้าน ทำให้กระชุ่มกระชวย

              มีสรรพคุณคล้ายโสม

ประโยชน์และวิธีใช้  นำเหง้าและรากประมาณครึ่งกำมือ (สดหนัก 5-10 กรัม,

แห้งหนัก 3-5 กรัม) ต้มเอาน้ำดื่มแก้อาการท้องอืด ท้องเฟ้อ แน่นจุกเสียด หรือนำมาปรุงเป็นอาหารรับประทาน

 บรรณานุกรม

1. วุฒิ วุฒิธรรมเวช. กระชาย. สารานุกรมสมุนไพร หน้า 72, กรุงเทพฯ :

    โรงพิมพ์ โอ.เอส. พริ้นติ้ง เฮาส์ 2540

2. กองประกอบโรคศิลปะ. สำนักปลัดกระทรวง กระทรวงสาธารณสุข กระชาย.

    ตำราแพทย์แผนโบราณทั่วไป สาขาเภสัชกรรม หน้า 73,105, นนทบุรี